Familie, liefde en gezinstherapie?

Een familie is een uniek systeem waar mensen samenleven die zorgen dragen voor elkaar, verantwoordelijkheid nemen en elkaar stimuleren in hun persoonlijke ontwikkeling. Liefde voor elkaar is een niet te onderschatten emotie.

Het vertrekpunt van gezinstherapie is altijd de bezorgdheid van minstens één van de gezinsleden. Een sessie gezinstherapie is op te vatten als een ontmoeting met de andere in zijn/haar kracht. De prioriteit van de therapeut ligt in het investeren in het versterken van de gezinsrelaties. In gezinstherapie ligt de nadruk immers op het zorgvuldig creëren van een open dialogische ruimte, waarin de leden van het gezin ook dát kunnen bespreken wat moeilijk uitspreekbaar is. Elke stem komt aan bod.

In de gesprekken zoeken we samen naar nieuwe en onverwachte betekenissen. Het is niet de bedoeling is om louter informatie te verzamelen en te streven naar zekerheid. Dat heeft immers een verlammend effect op de dynamische dialoog. Het gaat niet alleen over het vertellen van een verhaal, maar ook over waarom en hoe het verhaal verteld wordt en wat er dan gebeurt …

Gezinstherapie is vooral een ontmoeting van ‘levende personen’, op zoek naar manieren om betekenisvol samen te leven, te werken of zorg te dragen voor de familie, de omgeving én zichzelf. Een dialoog van ‘levende personen’ is broos. Er zijn woorden en stiltes. Er is verwondering en angst, schoonheid en onzekerheid, goede bedoelingen en wroeging. Er zijn ook aarzelingen en goede redenen om dingen al dan niet te vertellen.

Een dialoog tussen gezinsleden is delicaat en instabiel, maar biedt tegelijk een enorm potentieel.

De gezinstherapeut focust dus op het versterken van het sociale weefsel van het gezin en zijn omgeving en in mindere mate op de individuele emoties en verwerkingsprocessen. Of eenvoudig gezegd, ‘hoe gaan we vanaf hier samen verder?’.

Naar prof. Peter Rober (KULeuven), Gezinstherapie in Praktijk.